havlu atmadım lakin nakavt oldum. aslında kendime haksızlık ediyorum. şah-mat demeliyim. gayet stratejik bir deneme idi zira :)
velhasılı yenildim. burun akıntısı da eklenince bahanem kalmadı. resmen hastayım. snif snif...
4 Nisan 2009 Cumartesi
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
İlk amanlar olabilir bu; vaz geçme. Tabi şimdi giyinme zamanı; hastalıkla şaka olmaz. Ama iyileşince aynen devam. Öyle kolay değil benim kıvamıma gelmek:)))
Çocukken (yaklaşık 10-11 yaşları) Ankara'da kış sağlamdı, şimdiki gibi değildi. Annem ekmek almaya gönderirken beni sarıp sarmalardı lahana misali. Evden çıkar çıkmaz kabanımı kapıya asar, kaşkol ve beremi cebine koyar öyle giderdim bakkala:))) gelince de tekrar giyinirdim annem anlamasın diye:)
dışarı çıkarken biraz daha dikkatliyim ama evde tiril tiril devam :) zencefil, tarçın desteğiyle üstesinden geleceğim. çoğu gitti azı kaldı, 43 aşama sonra yeni bir onurcuk doğuyor :)
:)
Yorum Gönder