Çok çalışıyorum. Hayatımda hiç olmadığı ve hiç olacağını
düşünmediğim yoğunlukta. Memnunum da halimden. Yaptığım işi ve olduğum ortamı
sevmem bir tarafa, bir şeyler ortaya çıkarmak, şekil vermek, yönlendirmek çok
büyük haz veriyor.
Ortalama haftada dört akşam saat 9’a kadar çalışıyorum,
şimdiler de hafta sonu da çalışmaya başladım. Velhasılı iş dışında geçirdiğim
saatler kıymete bindi artık. Sonuna kadar değerlendirmek, boş geçirmemek
istiyorum. Tam da bu hissiyatla, Cuma akşamı da hazır mesaiye kalmamışken,
yapılabilecek en kötü şeyi yaptık ve o filme gittik! Sakın ola, aman diyeyim,
biz ettik siz etmeyin. Çanakkale Çocukları filmine gitmeyin. Hem iki saatinizi,
hem paranızı, hem de içinde bulunduğunuz iyi ruh halini çöpe atmış olursunuz. Hakkında
yorum yapmak bile istemiyorum, o kadar yani.
0 yorum:
Yorum Gönder