maslow

Maslow'un ihtiyaçlar hiyerarşisi

5. basamağı zorlarken 3'e döndüğümü düşünüyorum. O yüzden ben eski ben değilim işte. Tırmalıyorum, 3'ü atlayıp 4'ten devam etmek için ama olmuyor. Neden fırçalarımı hiç elime almıyorum artık, neden vakfa giderken eski heyecanımla koşturmuyorum? Çünkü bir basamaktaki ihtiyaçların karşılanmadan bir üst basamağa gereksinim duyamıyorsun. Beni anlayabilen var mı acaba? Yoksa zırvalıklarım mı tüm bunlar? Ama ben aileme kendimi ispat etmeye ve sevdirmeye harcamak istemiyorum enerjimi. Yapılacak daha güzel ve daha faydalı şeyler varken üstelik. Aidiyet duygumu kaybettim, tüm mental enerjimi ona geri kavuşmak için harcıyorum. Gözlerimin altındaki morlukların sebebi de günde 13 saatimi işe ayırmak filan değil, tam olarak budur!