tepetaklak

Bazen böyle tepetaklak başlar günler. Sabah uyanırsın, evde süt kalmadığı için müsli yiyemezsin. Bi tost yapayım dersin, o da ne bir dilim kaşar ya var ya yok… Neyse sorun değil, 5 dk erken çıkar pastaneden simit alırım dersin. Pastaneye gittiğinde “hanfendi simidim 5 dk sonra çıkıyor” lafıyla karşılaşırsın. 5 dakika sonra servis durağında olman gerektiğinden bekleyemez, poğaça alır çıkarsın. İş yerin sadece 6 km uzaklıktadır ama o gün o 6 km’yi yarım saatte gidecek kadar trafik vardır…

İş yerine gelirsin, öğrenirsin ki zaten iki ay gecikmiş olan maaşın ödeme gelirse Perşembe günü verilecekmiş, gelmezse “Allah kerim”. Neyse ev geçindirmiyoruz çok şükür der odana geçersin. Bir de bakarsın ki yardımcın işe gelmemiş, hastaymış. Onun işleri de sana kalır. İşle ilgili sorunlar zaten hiç bitmez ya, bombardıman başlamıştır.

Sevdicekle adam akıllı görüşmeyeli günler, haftalar olmuştur. Çarşambaya bel bağlarsın. Çünkü kaçırırsan en erken cumartesi olacaktır. Bir mesaj gelir; “Çarşamba saat 19:00’da mhk-tff” diye başlar. Tanımadığın isimler, anlamadığın şeyler yazan kısımları hızlıca geçersin ve son cümle: “tüm klasman hakemlerinin katılımı zorunludur. ”

Hani bunun üzerine sigaradan tiksinen ben neredeyse “Kenan, bir kahve bi de kısa marlboro” diyeceğim, o kadar yani… En iyisi her şeyi bir kenara bırakıp bir kahkaha atayım, böyle zamanlarda iyi geliyormuş, bakalım işe yarayacak mı?