kaçış

bahçeden toplanan salatalıklarla salata yapmak, biberleri doldurmak... kömürde henüz koçanını kopardığın mısırını közlemek, türk kahveni yapmak... ve sabah güneşin ilk ışıklarını horoz sesleriyle karşılamak. kaçmak lazım kaçmak...

jandarma

bilgisayarı temizlerken ne buldum :) geçen sene 10 mart'ta, yani bizim paşa askerlik görevini jandarma olarak yaparken, can sıkısından oynadığım adam asmacada kelime jandarma çıkınca hemen bir print screen yapmışım :)

bu sene 10 mart'ta ise nefes alacak vaktim yoktu, ne adam asmacası peheeyy... nasıl bir "işler berbat" durumudur bu anlamıyorum...

yeni marmara

bazen öyle yerlere gidiyoruz ki, sahipleri nasıl bir hazineye sahip olduklarının farkında olmuyorlar... sanki kendi mekanımızmış gibi üzülüyoruz. kağan yine o cümleyi sarf ediyor "ah burası senin olacaktı ki..."

cumartesi günü son kötü deneyimime rağmen yeni marmara cafe'ye gitmeyi kabul ettim. sultanahmet'ten cankurtaran'a inerken arasta çarşısının arkalarında bir yerde. Ali sayesinde öğrenmiştik burayı ve ilk gittiğimizde hayran olmuştuk. o hayranlıkla başka arkadaşlarıma da göstermek istediğimde burayı, felaket bir manzarayla karşılaştık. o kadar pisti ki, burada örneklendirmek istemiyorum. ben ki esnaf lokantalarını, sokak arası duraklarını sever ve pisliği bir ölçüye kadar görmezden gelebilirim ama burası bana bile fazlaydı...

üçüncü gidişimde durum yine değişmemişti. ve sanırım o şahane manzarasına ve istanbul'un en sevdiğim semtinde konumlanmasına rağmen bir daha oraya uğramayacağım. halbuki orası benim olsaydı, ah bir olsaydı...

karın tokluğuna

ön ödemeli hünkar beğendi kampanyamızın talihlisi belli oldu..

şimdi gelip gidip, odanın ne kadar değiştiğine ve ne kadar şahane olduğuna bakıyorum. hafta sonu da beyaz raflarımız ve camın önüne galvaniz saksı içinde fuşya siklamenlerimiz de geldi mi tamamdır...