naeknhu

Merve'yi ikna etmiştim bir senaryo yarışmasına katılması için. Karşı komşunun kendi halinde, sessiz sakin kızı. Arada kafasında kurarmış bir şeyler. Neden olmasın dedim ve başvurduk bir yarışmaya. O yazdı, ben törpüledim. Aslında kendi haline bırakmalıyım, biliyorum. Ama hikâyeler güzel, cümleler sıkıntılı olunca dayanamayıp el atıyorum. Sonra son hâlini de Merve'ye okutup onayını aldıktan sonra gönderiyoruz. Onun bilgisayarı yok. O yüzden en son yazdığı beş sayfalık senaryoyu da bana bırakmış yazıp yollamam için. Hem vaktim olmadı, hem de eli klavyeye alışsın diye ona bıraktım yazma işini. 2 saat kadar geçmişti henüz 1 sayfayı biraz geçik yazmıştı ve yorulmuştu. Yarın devam etmek üzere gitti. Yarın son gün olunca ya yetiştiremezse diye el atayım dedim. Yarın akşam evde olmama ihtimalim olduğu için kontrol de edemeyebilirdim hem. Cümleleri düzelte düzelte ama hikâyeye zarar vermeden devam ederken son sayfaya geldim bir de ne göreyim! Neşe! :) Beni yazmış meğer. Mutlu sonu bana giydirmiş.
3 gündür sehpanın üzerinde duruyordu da okumamıştım bi türlü. Utandım azıcık kendimden.