Önce bir ellerin vardı yalnızlığımla benim aramda
Sonra birden kapılar açılıverdi ardına kadar
Sonra yüzün, onun ardından gözlerin, dudakların
Sonra her şey çıkıp geldi
Bir korkusuzluk aldı yürüdü çevremizde
Sen çıkardın utancını duvara astın
Ben masanın üstüne kodum kuralları
Her şey işte böyle oldu önce
Cemal Süreya
1954
1 yorum:
ben de geçen gun durdum durdum bunu okudum sonra diğerlerini. bugünlerde kendimi çok yalnız hissediyorum.
beynimde hep dönüp duran şunlar:
"daha nen olayım isterdin, onursuzunum senin."
bir de "kim istemez mutlu olmayı
ama mutsuzluğa da var mısın?"
Yorum Gönder