Son zamanlarda evden sadece şehri terk etmek için çıkıyorum. Bakkal, çakkal, sahil gezmelerini saymazsak... Yapmam gereken şeyler, görüşmem gereken insanlar, uğramam gereken mekanlar var. Ama hepsini bastıran tembellik var. Yarın teslim etmem gereken ödevim var. Henüz 1/3'ü tamam. "Ben şimdi yatayım, sabah erken kalkar yaparım" söylemleri baş göstermeye başladı bile.
Canım sıkılıyor. Sürekli dikkatsiz ve aptalca davranıyorum. Belli bir olay değil... Hayatımın her alanında böyle durum... Tabi bazı sonuçları can yakıcı olabiliyor. Konsantrasyon sorunu olmayan bir insan olabilmeyi dilerdim. Böylece her şeyi sıkıldığımdan dolayı yüzeysel yapma eğiliminde olmazdım. Falan filan.
Sırf yazmış olmak için yazıyorum fark ettiysen. Çok boş kaldı buralar.
Hani Amasra beni feci bi hayal kırıklığına uğrattı ya, çok pis içimde kaldı. Sen yıllar yılı gitmeyi o kadar iste, git ve ne göresin beton, beton, beton. Bildiğimiz apartmanlar. Kalabalık. Rivayete göre zamanlama kötüymüş. Ama önemli değil. Öyle bir yer var ki, Amasra da neymiş dedirtiyor. Söylemicem işte neresi olduğunu. Kimse bilmesin. Orası da Amasra olmasın. Evet huysuzum. Pazartesi, salı oradaydım biraz huylanmak için ama olmamış galiba.
Ben gidip biraz bal kaymak yiyeyim, sonra da uyurum. Belki o zaman geçer.
23 Eylül 2009 Çarşamba
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
0 yorum:
Yorum Gönder