soru

Şimdi hani bu dünya geçici ya… O zaman “amaaan, gününü gün et, ye, iç, gül, oyna” mı demeli, yoksa bi’ nebze de olsa kalıcı olabilmek, izimizi bırakabilmek için çaba mı sarf etmeli?

Bir kere Ortaköy’e giderken otobüste yanıma bir bey amca oturmuştu. 80’ini devirmiş olmalı. Akademisyenmiş. Konuşmuştuk epey. Benim de o taraklarda bezim olduğunu anlayınca demişti ki “Amman kızım, sakın ha! Hiçbir zaman kıymetin bilinmeyecek zaten. Gir bir işe, al paranı. Sonra git mor, kırmızı ayakkabılar al kendine. Canın ne istiyorsa onu yap. İdealistlikten fayda yok.”

Bilmem anlatabildim mi?

Neerdee, nato kafa nato mermer…