şekerpare

Babannecimle giden bir tarifi yapmaya çalıştık dün. Şekerpare ama öyle bildiğimiz şekerpare değil. Bizim köyden başka da yapıldığı yer görmedim, duymadım. İki elin baş ve işaret parmaklarıyla oluşturulan daire boyutunda ve yassı bir şey. İçindekiler de farklı muhtemelen. Elimizdeki tek veri Özgün'ün çiğ hamurun tadını biliyor oluşu :) Karıştır, yoğur sonra Özgün tadına baksın. Yok bir şey eksik, biraz şeker koy. I ıh olmamış biraz un :) Sonunda Özgün eh işte dediğinde sür fırına. Olmadı. Güzel bir tatlı oldu ama şekerpare olmadı.

Sonra hırs yaptık babamın köyde yaşayan teyzesini aradık tarif almak için. Gelen tarif süperdi.

-Bir kısım şeker, bir kaşık koyurt...
-Teyze bir kısım derken?
-Bir kısım işte, serpeleyin biraz.

Koyurt da tahmin edeceğiniz üzre yoğurt oluyor. Yoğurt (yuurt) ayrandır bizim oralarda. Bizim oralar dediğime bakmayın. Kendime memleket bulma sevdasından :)

Diğer tatlı çöp olmasın diye denemedik tekrar. Ama hırs yaptım. Deneyeceğim tekrar belki yarın, belki yarından da yakın.

Zira bu tatlıya olan düşkünlüğümün cümle alem tarafından bilindiğini, babannemin cenazesi kaldırılırken, "Neşe sana şekerpare yapacak kimse de kalmadı dur tarifini vereyim sen seversin" diye elime tutuşturulmasından da anlayabiliriz.