vesaire

Etkinliğin ilk günüydü bugün. "Kendime yolculuk"un. 13 tane çocuğum vardı. İki tane numunelik vardı, gerisi çok tatlıydılar. Acaba nasıl karşılarlar diye tereddütlerim de vardı ama hiçbir problem yaşamadan bağırlarına bastılar beni :)
İki tane numuneliğin bir tanesi tam yaramaz. Yerine zaten oturmuyor. Ama onun yerine masanın altına oturmak da nesi? Sürekli ben bunu yapmak istemiyorum filan. Ama nispeten uyum sağladı. Çünkü önceden duyumlarını almıştım nasıl dehşet bir şey olduğunun.
Öbür numunelik de böyle ben birinciyim kılıklı bi' şey. Benim gözüme girmek için ne yapacağını şaşırıyor filan. Bu pek zararlı değildi ama azıcık sinir bozucuydu.
Velhasılı güzeldi. Korkutmaya çalıştılar o kadar 2. sınıflar felakettir diye ama hiiiç de öyle değilmiş. Acayip keyif aldım ve zaman su gibi geçiverdi.

Çıkınca Sirkan beyciğimle buluştuk. 15 dakikası haklı 25 dakikası haksız olmak üzere 40 dakika bekledim kendisini. Olsun, okuyacak şeylerim vardı. Açık havada iyi oldu :) Romantik bir öğle yemeği yedik kendisiyle. Ardından biraz kitapların arasında kendimizi kaybedelim deyip kitapçıya girdik. O da ne? Girmemizle birlikte Jovano Jovanke çalmaya başladı. Birden yaban ellerde memleket türküsü duymuş gibi olduk. Zevkten halay mı çeksek çifte telli mi oynasak derken en iyisi sevincimizi birisiyle paylaşalım dedik. Makedonları aramak biraz tuzlu olabilirdi biz de Kayseri'den Makedon büyük elçisi St. Ziza'yı arayıp ona dinlettik.

Ardından Conur beyle buluştuk. Sirkan bey ders notu alacakmış. Conur bey beni bir videodan tanıdığını söyledi. Nasıl yani hangi video diye öyle telaşlı bir tepki verdim ki, insanın aklına kötü kötü şeyler gelirdi. Halbuki tepkim "adım natalya gibi çıkmışım" olma ihtimalinden dolayıydı. Sonra toparladım tabi. Ya da ben öyle sandım.