zen

Sen bana en güzel şekilde verilmiş hediyeydin kendimi bulmam için gönderilmiş. Hatta senin geldiğin günü düşünmek bile bir çok şeye göğüs germek için kâfiydi. Ben bir sürü güzellik içinde seni seçmiştim tanımadığım, bilmediğim halde. Evet, bazen değersiz hisettirdim sana kendini, özen göstermedim, zarar verdim. Çizdim ruhunu pek çok kere. Belki elimde tutamadım, müsaade ettim kayıp gidişlerine defalarca, istemediğim halde. Uzun zaman yüzüne bakmadığım da oldu ama hiç eksik etmedim seni yanımdan her şeye rağmen. Hep önceliklerim arasında oldun ve seçimlerimi sana göre yaptım çoğu kez, yanımda olman için. Nereye gitsem yanımda ol istedim. Sonra çizikler içindeki kapkara ruhuna pembe çiçekler açtıran da ben değil miydim? Peki her şey tastamam gözükürken neden bırakıp gittin beni? Üstelik sana o kadar ihtiyacım varken, büyük bir neşe ve hevesle sana sarılmışken.. Efendim? Gidişinin de mi bir nedeni vardı? Tıpkı gelişin gibi o da kendimi tamamlamam için miydi? Hmm, senin yerini tutacak pek çokları var demek. Ama onlar her istediğimde yanımda olamıyorlar ki. Hem ben seni seçtim, seni sevdim. Seni uğurlamak için baktığım yerde mi bulacağım boşluğunu dolduracak olanı? Demek o daha çok ihtiyaç duyduğum şimdi fark etmesem de. Bu karanlıkta zorlansam da.. Peki, güveniyorum sana. Dediğin olsun. Evet, tabii ki onu da sevebilirim. Ben kendime dönüyorum o halde. Ama seni özleyeceğim, bil.