“Her gün aynı saatte gelmelisin” dedi tilki. “Örneğin öğleden sonra saat dörtte gelirsen, ben saat üçte kendimi mutlu hissetmeye başlarım. Zaman ilerledikçe de daha mutlu olurum. Saat dörtte endişelenmeye ve üzülmeye başlarım. Mutluluğun bedelini öğrenirim.
Günler böyle geçiyor işte... 12'ye doğru mutlanmaya başla, 1 olup da telefonun çalmadıysa burul. Sonra 6 gibi heyecanlan, 7'ye doğru sönsün... Ve saat 10'a yaklaşırken telefonun hala çalmadıysa sarkıt dudaklarını annesinin işten dönmesini cama yapışarak bekleyen çocuklar gibi.
29 Aralık 2009 Salı
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
3 yorum:
sayılı gün çabuk geçer, ama isterim ki bir mektup yazasın ucunu da yakasın.
"er mektubu görülmüştür."
kendimi böyle arabesk bir tabloda hayal etmezdim ama şartlar ne gerektiriyorsa yapılıyor aynen :) birkaç zaman sonra mektupların da ucu yakılır :)
sayılı gün geçer geçmesine de, o heyecanların, mutlulukların ve üzüntülerin tadı kalır :)
Yorum Gönder