neşesini kaybetti

Hıh!

Şimdi damperli bir kamyona bağlayıp çekecek zaman yükünü.
Toroslar'dan boşa salmışken kamyon gamlı bir hüznü ,
Çamurluğun üzerinde onun el yazısıyla afilli yazacak,
Dolunayın fener tuttuğu bir yeryüzünde görmeyi bilenler okuyacak!
"O tanrı ezip geçmiş içindeki adaleti, sen peygamber olsan olmasan kimin derdi"
Elinde bir mürekkep okkası, batıracaksın belki geç kalmış bir öfkeye kanı.
Umursamazsan eskimiş bir aşk gibi hayat, tadı pek bir ekşi.
İhanete antrenmanlıydı yeterince, aşka talim etti
O ki neşesini kaybetmiş bir palyaço şimdi.
Anarşist bir aşk öldü gitti hayalarında.
Dudaklarından dudaklarını silecek
Kızgın bir dolunay ateşine fondü gibi
Bir ten bir tene değecek bir şiirde bir gün.
Şiir ki çoktan efendinin kölesine ihaneti
Atina'dan atılan bir molotof kokteyl misali.
Yoruldu çoktan anlatmaktan hikâyeleri
Bilmezsin çoktandır kalbinde yer yok
Asla affetmeyecek kalbindeki neşeyi öldürenleri
Elimde kırmızı bir top var Noel öncesi
Sen bilirsin çekinme söyle lütfen,
Nerede yitirdi çoktandır bu palyaço neşesini!
(Cüneyt Özdemir)