2008

2008, söylemesem içimde kalacaktı, hiç sevmedim seni. Evet, sevdiğimi sanmış olabilirim, içindeyken senden hiç şikayet etmemiş olabilirim ama gittikten sonra düşünme fırsatım oldu ve sevgimi hak etmediğine karar verdim. Bir kere başlangıcında hayır yoktu. Seni karşılamak için o kadar süslenip püslenmişken sen ortalığı ateşe vermiştin. Sonra daha başlarında, hak etmediğim cezalar verdin, hak etmediğim üzüntüler yaşattın bana. Ben hayal kurarken sen onları biir bir suya düşürdün. Yeni hayaller kurmama izin vermeyecek kadar derine üstelik. Beni alıp bir belirsizlikler denizine attın. Ne mezunum, ne öğrenci. Ne mühendisim, ne başka bir şey. Ne birlikteyiz, ne ayrı. Bilmez misin ben yaşayamam böyle belirsizlikle, daralırım. Hep planlar yapar, sonra gelişigüzel yaşarım. Bunlar yetmiyormuş gibi bir tümör, dört de fıtık hediye ettin. Ne diyeyim ben sana 2008, iyi ki kendi rızanla gittin. Yoksa çok fena yiyecektin zılgıtı benden. Ben ki hiç bir gidenin arkasından böyle kötü konuşmamışımdır, beni de çileden çıkardın.