naeknhu

İnsanın yazdıkça yazası, yazmadıkça da yazmayası geliyor. Kendimi tekrar ediyorum. Evet blog yazmak hep aklımın bi köşesinde ama bilgisayarı nadiren açtığım zamanlarda takip ettiğim iki-üç blogu bile açmaz oldum artık.. Maymun iştahlı Neşe iş başında anlayacağınız. Ve yaşam enerjimi sömüren bir illet var başımda ki sormayın gitsin. Allah’tan panzehiri ondan önce gelmişti de sayılı günleri geçirme konusunda başarılı bir tutum sergiliyorum.

Ne zamandır kardeş gelecekti kızıma. Artık iyice yaklaştı. Son hazırlıklar da tamamlanmak üzere. Ha gayret. Sonrası daha güzel ve bilinçli olacak da, geçmişi hiç etmek de olmazdı.

Ben inanıyorum, güzel şeyler olacak. Saçma sapan şeyler öğrendim hayatım boyunca, bunların ortak meyvesinin ne olacağını merak ediyorum, ama birbirlerini beslediğini biliyorum. Zaten bugünden keyif almayı başarabildikten sonra gerisi ancak kaymağı olur. Çok carpe diem bi kızım, biliyorum.

“Kendime yolculuk”la başlamıştım TEGV’e. O etkinlik bitti, o dönem bitti, o çocuklar gitti benim kendime yolculuğum o günden beri sürüyor. Kimi zaman tökezlemiyor değilim, yolumda düzgün ilerleyemediğimi fark ediyorum bazen, ama yolum güzel, sorun bende… Biraz beceriksizim. Ama fena değil he durum, yanlış anlaşılmasın, toparlarım. Ben pek güçlü görüyorum kendimi.

Şu an işteyim. Son bir saat, al işte yayınlayamadıktan sonra neye yarar deyip sinirlenmek yerine gmailime yolluyorum eve gidince yayınlamak üzere. Pek meşakkatli bir iş doğrusu ve ruhsuz ama olsun.