en kötü ihtimal yok

Ankara muhteşemdi. Her şey anca bu kadar rast gidebilirdi. Panik yaptığım her şeyin boşa çıktığı, her şeyin olması gerektiği gibi tıkır tıkır yürüdüğü bir gün oldu. Zeynep'in haberi yoktu gideceğimden çünkü doğum günüydü dün ve sürpriz yapmak istedim. Tam final döneminde olduğu için gece evde kalmayabilirdi ama şansa son sınavına çarşamba günü girmiş. Trenden iner inmez Zeynep Hanım'a... Efendim, Ankara'da yaşam belirtileri çok geç baş göstermeye başlamış. Sinemanın yaygınlaşması son birkaç senede olduğu gibi :) semtte pastane bulmak da epey zordu. Eti'ye talim ettik. Ardından araba seslerini dalga sesi olarak hayal ettiğimiz geç kahvaltı... Planların bir kısmını yemiş oldu. Ankara kalesi, Rahmi Koç müzesi bir dahakine kaldı... Mülakat da garipti. Her çıkan yüzünde kocaman bir gülümsemeyle "çok süper ya" diyerek çıkıyordu. Ben de öyle çıktım. Yani henüz iyi/kötü anlamlandıramıyorum. Hayırlısı. Giderken trenin geniş koltuklarına rağmen her yerim tutulmuş vaziyette gitmemin aksine dönüşte otobüste kesintisiz uyku. Mışıl mışıl, mis :)
Çok güzeldi çok. En şanslı Ankara idi...

Eve gelip komik bi' halde uyuyakaldıktan sonra su içme arasında yazılmış bir özettir... Karşımdaki Murat insanına seslenen kişiyi bana sesleniyor sanıp Murat kim ya dedikten sonra iki cümle kurabilmişken hazır :)