7 abili hürmüz

Şu dünyada Orion ve Ekim varken sırtım yere gelmez asla. Dün gece annesi sayesinde başıma gelenin çok kötü bi’şey olduğunu sanan Orion, bütün gece gözlerini benden bi an bile ayırmadı. Hasta ve ağrılı haline bakmadan Çakmaktaş’ın Dino’su gibi üstüme atlayıp bir sarılışı ve bütün yüzümü yalayışı vardı ki -üstelik 1 dakika filan öyle kaldı- resmen duygulandım. Ben ayağa kalktığım anda hemen tıpış tıpış peşimden gelmesine alışığım fakat dün gece çişe giderken bensiz gitmemesi, onun gideceği yere beni de çağırması alışılmadık bi şey. Canım benim, üzgün süzgün bakıştık bütün gece. Orion’ım vallahi kötü bi şey yok. Sen şimdi beni hasta filan zannetmişsindir belki. Ah şu annen ahh.

Bi de Ekim demiştim di mi. Onu fazla açmaya gerek yok da, benden 10 yaş küçük abim tavırları yok mu, bayılıyorum :)